Düşünme vakti
Yaz geldi. Hava sıcak. Üstelik haftaya Ramazan. Gerçi oruç tutmak, işini aksatmadan nefsini terbiye etmek için ama, bizde tersine kullanılır olmuş. Şimdi, işlerin yavaşladığı, gevşediği dönem olacak. Bu vakti iyi değerlendirmenin bir yolu da, projelerimizi değil, bunların da üzerine çıkıp, işin toplamını düşünmek.
Ne yapıyoruz biz? Yediğimiz her lokmayı ortalama 600km öteden getiriyoruz. Deli miyiz biz? Üstelik taşımayı, karayolundan, ithal mazotla yapıyoruz. Telekomu öldürdük, telekom ürünleri artık ithal. Katma değerimizin iyicene küçüldüğü, ticaret tarafının öne çıktığı, teçhizat alıp gruplandırıp kurmak işi kaldı elimizde. Üretimden öyle uzaklaşmışız ki, malzeme satan ticarethanelerde bilgisayarın içindeki 4-5 çeşidin dışına çıksanız konektör bulamıyorsunuz. Elektroniği “tematik alan, her sektörün ana girdisi, her üründe mutlaka bir kart var, giderek mutlaka gömülü yazılım da olacak” diye diye, diğer sektörlerin ara malı tedarikçisi durumuna getirdik. Üstelik, o ara malı alanında, ne üretsek Çin’den pahalıya geldiği için, diğer sektörlere ara malı da sağlayamıyoruz.
İki önceki yazımda “müjde, Çin’den teknoloji transfer ettik, Çin’e taşeron olduk” diye yazmıştım. Geçen hafta, AB ile ilişkilerimizden söz etmiş, “bizi girdiğimiz çıkmazdan kurtaracak olan gençlerimiz, ama yol gösteren olursa” demiştim. Gizlemiyorlar, AB bizi ortak olarak istemiyor. Bir yerde haklılar. Ortak olduğumuzda bizim de idareyi ele aldığımız dönemler olacak. Alışmışlar, kararlarını “consensus” (toplumsal mutabakat) ile alıyorlar. Korkuyorlar, bizden biri dönem başkanlığı yaptığı sırada, “ben iktidarım istediğimi yaparım, John, sen sus” derse diye!
Bizi ortak olarak istemeyen AB, bizim biber gazına boğup kapsülü ile gözünü çıkarttığımız, ne olduğu, neden katıldığı açıklanmayan bir şeyler eklenmiş basınçlı suyla püskürttüğümüz gençlerimize hemen kucak açar. Ne de olsa, kimisi geleceğin doktoru, kimisi mühendisi, kimisi yöneticisi, kendini ait hissettiği toplumu yüceltecek olan onlar.
Ne yapıyoruz biz? Deli miyiz?
