Senede bir gün

Dünyanın dört bir yanından 81 bin kişinin, 24 Temmuz 2010 Cumartesi günü çektiği video 17 Haziran’da “sinema filmi” olarak yayınlandı. YouTube’un bir girişimiydi bu. İngiliz rejisör Ridley Scott (Gladiator, Robin Hood) ve Oscar’lı filmci Kevin McDonald’ın katkılarıyla. Kevin, 1972 Münih Olimpiyatları’ndaki terörist saldırıları konu edindiği “Eylülde Bir Gün” adlı belgeseliyle  1999’da Oscar almıştı.  Şimdiye kadar ilk kez kitle kaynaklı bir materyal, webde değil, sinemada dünyaya ulaştı.
“Bir Günün Yaşamı” (Life in a Day) adlı film için 81 bin videodan, en uzun 3-4 dakikalık kesitler alındı. Bu iş 7 ay sürdü. Çeşitli diller bilen 23 kişi editör olarak çalıştı.
Gerçekten dünyanın dört bir yanı temsil edilsin diye, video kamera bulunmayan yerlere 400 tane ucuz kamera gönderdiler. Çekenler, kameradan bellek diskini yapımcılara yolladı. Tanesi 100 dolarlık Fuji kameralar kendilerinde kaldı.
Videolardan yapılan film, dünyaya açılmadan önce Sundance, Berlin, South by Southwest film festivallerinde gösterildi. Sundance, Amerikalı aktör Robert Redford’un alternatif ve deneysel filmlere kapısını açan festivali.
Berlin, malum, önemli bir festival. South by Southwest ise ABD’de yeni teknolojiler ve yeni medya ağırlıklı, bağımsız filmciliği destekleyen bir sanat etkinliği. YouTube’cular, “Senede Bir Gün” filmine video toplama işine heves edenlere iki soru sordular: En çok neyi seviyorsunuz? En çok neden korkuyorsunuz? Videolarda genel eğilim, herkesin aile, sevgi ve yalnız kalmama- sosyalleşme fikrine odaklanması. Dünyada sarı,  siyah, beyaz fark etmez herkesin temel derdi bunlar. Japonya: Kutu gibi bir apartman dairesi. Çocuk, babasıyla yaşıyor.
Sabah, çocuğu, birine günaydın derken görüyoruz. Konuştuğu kişi annesi. Ama sadece fotoğrafı. Anne ölmüş.
Avustralya: Bir kadın, söylemesi zor bir sözcükle karşımızda: Mamihlapinatapai. Anlamı daha da zor: Birbirine bakan iki kişi, diğerinin –bir konuda- ikisine de yarayacak ilk adımı atmasını ister. Ama ikisi de bu adımı ilk atan olmak istemez.
ABD: Çocuk, deli dolu hareketler yapıyor. Şımarık ve cırlak. Tahammülü zor. Ama anlıyoruz ki annesi kanser ve çocuk, olacaklardan korkuyor.
Afganistan: Amerikalı asker, olanca yüksek teknoloji giysisi ve tehditkar görüntüsüyle, Skype karşısında ağlıyor. Karısıyla konuşurken. 24 Temmuz meğerse dolunaymış. Filmde yüzlerce ay görüntüsü de var. Videoların editi sırasında bütün görsellerden, büyük bir veritabanı oluşturuldu. Böylece, videolardan bir film yaratma sürecinde bu veritabanından
yararlanıldı. “Bir Günün Yaşamı”, iletişim dağıtım kanalları arasındaki geçişkenliğe mükemmel bir örnek. İlle kağıttan webe diye bir akış yok. Webden kağıda ve klasik kanallara da akış olabiliyor.